Μήπως ολόκληρη η μυθολογία δεν είναι μια παραξενιά; θα αναρωτιόταν κάποιος βλέποντας τον τίτλο. Παραξενιά όμως ως προς τί; μόνον όταν συγκρίνεται με την πραγματικότητα, όπως ο κόσμος του ονείρου και της φαντασίας. Ανεξάρτητοι όμως οι τέσσερις κόσμοι, ωστόσο, (πραγματικός, ονειρικός, μυθολογικός, φανταστικός) και μη συγκρινόμενοι, (αφού άλλωστε μόνον τα όμοια συγκρίνονται) παρουσιάζουν μία δομή και μία λογική διάρθρωση. Διαθέτουν νόμους, κρυφούς ή φανερούς.
Το παράδοξο, το παράξενο, το μη σύνηθες φυτρώνει όπου υπάρχει νομοτέλεια σπάζοντας έτσι την αλυσίδα της οποίας δομής.

Στο βιβλίο περιγράφονται μερικά μυθολογικά παράδοξα, που είναι επιλογή της συγγραφέως. Αναφέρεται μια σπουδαία περίπτωση κατοπτρομαντείας, το θέμα του υπογείου σε σχέση με τα πνεύματα σπουδαίων ατόμων, ένα νησί, όπου έζησαν θνητοί θεοί, η εορτή του έρωτος, (πανάρχαιη ελληνική εορτή), η πρώτη πόλη του κόσμου, το συγκινητικό περιστατικό για την κρεμασμένη κούκλα των Δελφών, τα ανθρωπόψυχα πουλιά του τρωικού ήρωος Διομήδους, τα παράξενα πλοία, το πανάρχαιο άβατο για τις γυναίκες, η θεραπεία των τρελών κοριτσιών και άλλα. Ανάμεσα τους υπάρχει και το διήγημα "Πύρρος ο Δήλιος ψαράς", στο οποίο περιγράφεται το θαύμα των μετενσαρκώσεων του φιλοσόφου και μύστη Πυθαγόρα. Όλα αυτά τα παράδοξα συνιστούν έναν κόσμο μαγευτικό, ο οποίος επιδέχεται πάμπολλες ερμηνείες.